“Kazanırlarsa gayrimeşru sayarız” demiş HSYK’da ilk raundu nakavtla kaybetmiş gibi görünen AKP’nin vekili Mahir Ünal.
Kazanırlarsa dediği, yargıyı topyekün ele geçirmeleri için gereken miktarda adamı o yapıya sokuşturmayı becerememeleri yani!
Beyefendi demek istiyor ki “ne yapsanız hikaye, mecliste çoğunluk bizde, beğenmezsek yaparız bir torba yasa, iptal ederiz o seçimleri, bize en uygun şekle getiriveririz.”
Türkçesi: Hallederiz abi (burda ayrıca kafa hafiften sağa eğilip tek göz de kırpılır)
Eskiden, çocuk parkları dahil her yer betona kesmemiş, tüm kaldırımlar gayr-ı resmi otomobil parkı ilan edilmemişken henüz, mahalle aralarında futbol maçları yapılırdı, benim nesil hatırlar.
Bunun için ana ihtiyaç maddesi ise bir adet, tercihan da meşin top idi…
Topun sahibi de genelde hep en kazma, en sevilmeyen, en acaip velet olurdu, amma velakin o maçta illa oynatılırdı.
Çünkü topun sahibiydi, adı üstünde.
Ona yapılan her hareket faul, mevkine göre de penaltıydı; serbest vuruşları, kornerleri de hep o kullanır, kimselere bırakmazdı…
Sıkıysa tartışın, mümkün değildi, çünkü yoksa topunu alır giderdi, kalıverirdiniz maçın ortasında ardından şaşkın ördek gibi bakarak!..
Yıllar sonra okullarda ders olarak göreceğiniz “mülkiyet kavramının çarpıklığı” ile ilgili ilk pratik edinimdir ayrıca!
İşin tuhaf tarafı, bir sonraki maçta da aynı senaryo tekrar eder, arkadaşa katlanmayı yavaş yavaş, mecburen öğrenirdiniz ki en azından az cızırtılı da olsa keyfinizi edesiniz.
Metaforum belli, gittiği yer net, açıklamıyorum.
Görünüşe göre bedelini ödemeyi göze alarak tüm bu şımarıklıklara göz yummaya devam edeceğiz…
Taaa ki bir gün gelip de o veletin o topla tek başına oynayamayacağı için gerçekte bizim ona değil, onun bize muhtaç olduğunu,
Ya da gerekirse buruşturulmuş kağıt öbeklerini koli bandıyla sararak pekala en ucuzundan ve sağlamından top elde edilebileceğini ve böylelikle o veleti kendi hırsında boğmanın mümkün olduğunu idrak edene kadar!
Daryo Beskinazi, 25 Eylül 2014
