Ne yazacağımı baştan söyleyeyim.
Bana göre, Siyasal İslam hareketi,
Müslümanlığa karşı yapılmış en büyük kötülüktür.
Bizim coğrafyamızda Siyasi İslamı başlatan adam,
Cemalettin Afgani’dir.
1897 yılında İstanbul’da ölmüştür.
Benim kişisel sayfamı takip edenler bilir.
Bu adamın hayatını bu sayfada anlatmıştım.
Türkçesi Sultan II. Abdülhamit’e İslam kartını,
Oynama aklını veren bu adamdır.
Din, inanan müminlerin Allah için bir şey yapmalarını emreder.
Bundan dolayıdır ki bu kadar cami, türbe, dergah ve vakıflar yapılmıştır.
Hiç parası olmayan mahalleye çeşme yaptırmıştır.
Amaç din uğruna hizmettir.
Başka insanlara hizmet götürmektir.
Siyasi İslamcılar bu düşünceye tersine çevirmişlerdir.
Menfaatimiz için dini nasıl kullanırız, olmuştur.
Osmanlı camileri, avlular içindedir.
Sokağın hengamesinden, gürültüsünden uzak bir mekandır.
İnanan insanlar sesizce Allah ile baş başa kalmalıdırlar.
Bakın dünyada tüm tapınaklar loştur.
Çok aydınlık değildir.
Kilise de böyledir, cami de böyledir.
İstanbul’da en aydınlık cami,
Edirnekapı’daki Mihrimah Sultan Camiidir.
Zira çok pencerelidir.
Bu kadar aydınlık cami makbul değildir.
Tam doğru kelime ‘’huşu içinde ibadet’’dir.
Bazı dergahlarda olan zikirler cami ruhuna uymadığı için
16. yüzyılda caminin dışına çıkmıştır.
İlk Osmanlı camilerinde zikir ayinleri camide yapılırdı.
Külliyelerde gördüğünüz ”TABHANE” budur.
Şimdi anlatmak istediğimi söyleyeyim.
Bu benim kendi görüşümdür.
Din insanın vicdanındadır.
Gece yastığa kafanı koyunca, muhasebeni yaparsın.
Din her iki lafın arasında meydanlarda mikrofona,
Konuşulmaz.
Her konuşmaya dini sıkıştırmak, Siyasal İslamdır.
Sokaklarda bir zibidi çıkıp bağırıyor.
-Tekbir.
Arkasında onlarca kişi buna cevap veriyor.
Pazarda don atlet satar gibi İslamiyet olmaz.
Sonu kafa kesen Işıd’a gider.
Bunların hepsi İslam’ı kendi amacına kullanan hainlerdir.
Bu her katmanda olabilir.
Maalesef bu akıntıya takıldık.
Turan Akıncı
