Önce aileler arası sohbetler, toplantılar çoğunluktaydı. Yeni evliydiniz, gelecekle ilgili hayalleriniz vardı. Fikir alış-verişi yapardınız, birbirinizi desteklerdiniz. Herkes daha güvenli ve kendinden umutluydu. Daha çok gençtik, ilerde olacaktı istekleriniz.
Sonra çocuklar doğmaya başladı. Birşeyler değişmişti ama, büyük bir ivmeyle büyüyen çocuk sizi hala etkiliyordu.
İlk başlarda olan değişim hızı – yeni ev, yeni arkadaşlar, yeni bebek, yeni iş gittikçe düşmeye başlıyordu. Yaşınızın ilerliyor olması yaşamdan istediklerinize sahip olmak için hiç de yeterli neden değildi. Ama biz düşünmektense öfkelenmeyi tercih ediyorduk. Monotonluk ve karamsarlık bizi sardıkça mazeretler arıyorduk çıkmazlarımıza. Kahvaltıyı hazırlamayan hanım mı sorumluydu bu durumdan, yoksa enflasyonu aşağı çekemeyen hükümetler mi? Yoksa anlaşılamamakmıydı esas problem?
Kendi hayatımızın bir tarihi oluşmuştu bile çoktan. Oraya söyle bir bakış, düşünüp kendimizi anlamaya hiç niyetimiz yoktu.
Biz başka bir yol bulduk. Başkalarının işini, ailesini, ahlakını sorgulayarak, bir üst platformda kalabileceğimizi sandık.
Kasabamızın ileri gelen erkekleri masalar kurarlar akşamları. İçkili sohbetler yapılır, iş ve sosyal ilişkiler gereği. Konu siyaset, iş, kadınlar, çocuklar olabilir. Diğerlerinin ki yanlıştır, ama biz öyle değilizdir, diye inanılır. Sizi dinleyenler ısrarlıysa kalmanız için, saatler geçer, farketmeden. Peki neden mutlu dönülmez evlere? Bu “ben iyiyim, ben bilirim”ler neden dönüşmez işte başarıya, evlilikte mutluluğa, çocukta huzura? Aynanız onlardır.
Başka bir yerde de masalar kuruluyordur o sırada. Oyun kağıtlarını döker kadınlar. Hiç risk almamış, para kazanmamış hayatlarını farkli biçimde kağıtlara yüklerler saatlerce. Ah keşke bir dükkanda, bir ofıste, bir laboratuarda denenseydi bu şanslar. Belki daha zahmetli olurdu ama bir o kadar da keyifli mutlaka.
İç sesin huzursuzluğu hem kadını, hem erkeği yakalar ayırt etmeden. Fakat sonuçları farklıdır genelde. Öfke ve alkol daha çabuk sarar erkeği. Kadın yine de yemeğini yapacak, çamaşirini yıkayacak, çocuklarına bakabilecek kadar dengelerini koruyabilmelidir. O yüzden sedefleri, ekzamalari çikar, saçları yer yer dökülür, kalbi aritmi yapar. Sebepleri menapoz başlangıcına da yüklenebilir, görmezden gelinmek isteniyorsa bazı şeyler.
Öfkemizden, biyolojik rahatsızlıklarımıza kadar birçok şey alarmdır aslında. “Birşeyler ters gidiyor, yaşam şartlarını, düşünce sistemini gözden geçir. Kaçmaya çalişir, kendimi boş oyalarsam, beden ve ruh sağlığımı bu yalana uyduramam”, der içimizdeki ben, bize.
Aydan
1996
